Altındere Vadisi,Denizli

 

Bu şehri her geçen gün daha çok  seviyorum.Şehir merkezi tam bir beton yığını ama şehirden 3-4 km uzaklaştınız mı başka bir dünyada buluyorsunuz kendinizi.Şehir ile çevresi arasında sanki bir perde var.Perdenin bir tarafını yüksek yüksek binalar,çarpık bir kentleşme oluşturuyor.Diğer tarafını ise yemyeşil  büyüleyici bir doğa.Cumartesi  Altındere Köyündeydik.Denizli merkeze 20 km mesafede olan Denizli'nin cennet köşelerinden.Sabah 07.00 gibi yola çıktık.08.00 gibi köyün girişindeki vadideydik.Hemen vadinin başında taş bir köprü sizi karşılıyor.Daha yolun başında makinenizi elinize alıp bütün vadiyi görüntülemek istiyorsunuz.Köprünün biraz yukarısından patika bir yoldan devam ediyorsunuz.

Yol boyunca atlı ve eşekli Altındere köylülerini  vadinin iki yakasındaki  yayla  evlerine giderken görüyorsunuz. Yayla evleri küçük ve sade,tek odalı ,taş ve kayalardan yapılmış,huzur dolu yerler.Yürüyüş boyu köylülerin sıcak ev sahipliği güler yüzleri ve muhabbetleri  yorgunluğumuzu hissettirmedi.Kendimizi doğanın büyüsüne öyle kaptırmışız ki yedi saat vadide kalmışız.

Vadinin iki yamacında ve vadinin ortasındaki derede zaman zaman şelaler oluşmuş.Havanın sıcaklığından insanın kendini şelalerin altına atası  geliyor.Vadi yaşlanmış çınar ve kestane ağaçlarıyla dolu.Tabi iki yakadaki bahçelerde her türlü meyve ağacını görmeniz mümkün.

Vadinin sonunda tüm görkemiyle Babadağ karşınıza çıkıyor. Yürüyüş bitince vadiden çıkmak üzereyken yorulduğunuzu   hissediyorsunuz.   O zaman  temiz havanın ve vadinin güzelliğinin başınızı  döndürdüğünü ve bu yüzden o vakte kadar niye yorgunluğunuzu hissetmediğinizi anlıyorsunuz.

Babadağ