Aşık Veysel Müzesi Sivrialan Şarkışla

Dost dost diye nicesine sarıldım 
Benim sâdık yârim kara topraktır 
Beyhude dolandım boşa yoruldum Benim sâdık yârim kara topraktır  

Aşık Veysel'in, Kara Toprak ve Uzun İnce Bir Yoldayım türküleri  çocukluğumdan bu yana hiç yabancı olmadığım tınılar.Yıllardır sesini dinlediğim şiirlerini okuduğum üstadın ,evini ve köyünü de görmek kısmetmiş.Hafta sonu Sivas Şarkışla da köklerini ,doğduğu toprakları merak eden misafirlerimle ;toprağa yarim diyen üstadımız Aşık Veysel'in yaşadığı o toprakları da görmüş olduk.Sivas Şarkışla'dan 30 km uzakta olan Sivrialan Köyü Aşık Veysel'in doğup büyüdüğü ve toprakla kavuştuğu köy.Şarkışla  merkezde ve yol boyunca tabelalar mevcut.Siz yolda sorduğumuz yerel bir vatandaşın dediği gibi asfalt yoldan ayrılmadınız mı ustamızın evine kadar gidiyosunuz.

Aşık Veysel 1894 yılında Sivrialan Köyün de dünyaya gelmiş. O zamanlar salgın olan çiçek hastalığından sol  gözünü tamamen kaybetmiş.Sağ gözünün görme olasılığı varmış,ameliyat ettirelim demiş babası.Akdağmadeni'nde ki göz doktoruna ama küçük Veysel   İnek sağarken babası arkasına gelmiş elinde de sopa varmış,Veysel aniden dönünce sağ gözüne gelmiş sopanın ucu ikiside görmez olmuş gözlerinin. Yıllar sonra İstanbul'a gelmiş ozanımız:İstanbul'daki genç asistanlar ameliyat ettirelim gözlerin açılsın demişler.Aşık Veysel istememiş ve onlara demiş ki: 'Benim bunca yıldır düşünüp kurduğum bir dünyam var.Ben onu görmeden hayal edip yaratmışım.Dışardakie benzer mi.benzemez mi bilmem;ama gözlerim açılırsa benim dünyam yıkılır gider.ben buna razı değilim .'

Aşık Veysel'in yaşadığı  ve yaşamının son bulduğu oda

Aşık Veysel sazıyla sözüyle müzede hiç gitmemiş gibi yaşatılıyor.Daha kapıdan girer  girmez kulağınızda türküleri ve bağlamasının sesi sizi karşılıyor.Uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece Bilmiyorum ne haldeyim gidiyorum gündüz gece...unutamadığım türkülerinden ustanın.

Bu bölümde müzenin en ilginç köşelerinden Aşık Veysel'in şiirleri yazılı iplerden sarkan ve duvarda ki tabelalarda.Aşık  Veysel gibi gönül gözüyle görenler içinde kabartma ile yazılmış şiirlerin her biri.

Her kim olursa bu sırra mazhar 
Dünyaya bırakır ölmez bir eser 
Gün gelir Veysel'i bağrına basar Benim sadık yarim kara topraktır.1973 yılında  toprak bağrına basıyor ustayı kopamadığı Sivrialan Köyü'nde.